Mijn huis is een vreemde plek. Het is alsof ik door een museum loop,
voor mij opgericht. Ik ken dat meisje dat op mij lijkt niet. Dat meisje
op foto's die in een kroeg zijn genomen met allemaal blije mensen naast
haar. Ik moet mijn telefoon hebben. De batterij is leeg. Hij is dood.
Dat zeg je dan: 'The phone is dead.' Ik stop het stekkertje van de lader
erin, wacht even en aai over de aan- en uitknop. NOKIA verschijnt er in
het scherm. Hij leeft weer. Híj heeft het lef om god-verdomme gewoon
weer aan te gaan. Ik zet mijn telefoon weer uit en ga op de grond
zitten. Met mijn rug tegen de muur, naast een kastje. Hier heb ik nog
nooit gezeten. Op deze plek in mijn huis heb ik nog nooit gezeten.
Dora
bekijkt het leven alsof het een film is die ze zelf regisseert en waar
alles goed afloopt. Ze houdt van de Nederlandse taal en van gedichten,
is dol op haar vrienden en verliefd op het Picassobeeld in het
Vondelpark. Ze houdt van pannenkoekenetentjes, van de grote bek van haar
vriendin Anniek en van onverwachte vakanties naar Legoland. Na een
lange nacht vol eindeloze gesprekken fietst ze in een opwelling met haar
vrienden naar het zwembad en belandt met Daaf in een douche. Ze zoenen
en alles verandert.
Daaf is niet de knapste, niet de stoerste
maar Daaf en Dora passen als Duplo in elkaar. Ze zijn onafscheidelijk.
Ze nemen samen een bijbaantje als tekstschrijver waardoor ze op
begrafenissen terechtkomen van mensen zonder nabestaanden. Daaf en Dora
fietsen week in week uit naar uitvaartdiensten van compleet vreemden, om
deze onbekende mensen toch een laatste eer te bewijzen en een mooi
afscheid te geven. Op de fiets naar huis maken ze plannen voor de
toekomst. Op een dag staat ze achter een katheder zoals ze zo vaak heeft
gedaan, maar alles is anders. De zaal zit vol bekenden en in de kist
naast haar ligt Daaf. In de weken die volgen verliest Dora de grip op
alles wat ze zo zorgvuldig met Daaf had opgebouwd. Vluchten is de enige
optie, maar hoe moet je verdwijnen als het geluk onder de grond is
begraven? Waar kun je heen als je nergens wilt zijn?
In het begin was ik een beetje aan het worstelen met dit verhaal. Verderop wordt duidelijk dat Door het overlijden van haar vader ergens weggestopt heeft en dit komt in volle vaart terug. Het verlies van haar vriend maakt dat ze het allemaal niet meer weet. Gelukkig is daar Timo.