Met Mevrouw mijn moeder richt Yvonne Keuls een liefdevol monument op
voor haar bijzondere moeder ;Het is een meeslepend en ontroerend verhaal
over de Indische wortels van haar familie, over de repatriering naar
Nederland, de vestiging in Den Haag en de herinneringen en verhalen van
vroeger. Mevrouw mijn moeder is een prachtig en humorvol geschreven,
persoonlijk en ontwapenend boek. Een ode aan de vertelkunst - Yvonne
Keuls op haar best
Wat een indrukwekkend verhaal. Yvonne schrijft het levensverhaal van haar moeder, dat begint in Indonesiƫ en is verder ge
gaan in Nederland. Zo beeldend, dat ik van het begin tot het einde geboeid was. Fijn ook de vertaling achterin het boek, want er staan een aantal woorden in die ik niet herkende.
Welkom in mijn boekenkast. Wanneer ik een boek gelezen heb, plaats ik hem in deze kast. Met de inhoud van het boek en mijn eigen idee over het verhaal. Heb je zelf ook boeken die je graag leest, laat het me weten
woensdag 25 november 2015
vrijdag 20 november 2015
Machteld Bouma: Het lopend buffet
'Ik doe niet aan weer. Al jaren niet meer. Binnen is er immers weinig meer en ik kom nauwelijks nog buiten.' May
is aan haar huis gekluisterd. Vanwege de ziekte ms kan ze steeds
slechter bewegen en om zichzelf in bescherming te nemen heeft ze in de
loop der jaren een almaar dikker pantser om zich heen opgetrokken, haar
vrienden van zich vervreemd en zich teruggetrokken in haar eigen wereld.
De enigen met wie May nog regelmatig contact heeft zijn de vrouwen van
de thuiszorg en haar zus Jolie.
Wanneer Jolie op een dag niet komt opdagen, moet May zelf in actie komen. Bij toeval stuit ze op een uitnodiging die haar zus voor haar verborgen heeft gehouden. Het betreft een afscheidsreceptie voor een oud-collega, met een lopend buffet. May neemt een besluit: ze zal het barre weer buiten trotseren en naar de receptie gaan in plaats van haar leven nog langer door anderen te laten bepalen.
Een verrassend mooi geschreven verhaal over iemand met MS. Na de diagnose en eerste paar achteruitgangen in haar ziekte, laat ze haar hoofd hangen. Door een telefoontje uit het verleden wordt ze geprikkeld. Zeker als blijkt dat haar zus informatie voor haar achtergehouden heeft. Uiteindelijk veranderd er veel ten goede.
Wanneer Jolie op een dag niet komt opdagen, moet May zelf in actie komen. Bij toeval stuit ze op een uitnodiging die haar zus voor haar verborgen heeft gehouden. Het betreft een afscheidsreceptie voor een oud-collega, met een lopend buffet. May neemt een besluit: ze zal het barre weer buiten trotseren en naar de receptie gaan in plaats van haar leven nog langer door anderen te laten bepalen.
Een verrassend mooi geschreven verhaal over iemand met MS. Na de diagnose en eerste paar achteruitgangen in haar ziekte, laat ze haar hoofd hangen. Door een telefoontje uit het verleden wordt ze geprikkeld. Zeker als blijkt dat haar zus informatie voor haar achtergehouden heeft. Uiteindelijk veranderd er veel ten goede.
donderdag 19 november 2015
PJ Tracy Sneeuwblind
Terwijl inspecteurs Leo Magozzi en Gino Rolseth nog aan het bijkomen
zijn van de vorige zaak, zorgt de vondst van twee levenloze, in
sneeuwpoppen verborgen lichamen, voor de nodige onrust in Minnesota.
Het is een ijzige winter en de jaarlijks terugkerende
sneeuwpoppenwedstrijd is in volle gang. Het park is gevuld met het
onschuldige plezier van kinderen die bezig zijn met hun koude
kunstwerken. De verwarring is dan ook groot wanneer de sneeuwpoppen door
de lokale politiemacht een voor een met de grond gelijk worden gemaakt.
Ook Iris Rikker, de kersverse sheriff van Dundas County, zit opgezadeld
met een lijk in een sneeuwpop. Ondanks het extreme winterse
weer en geheel tegen hun zin in worden Magozzi en Rolseth naar Dundas
County gestuurd. Ze stuiten op een bizarre internet-site die met de
moorden te maken lijkt te hebben en roepen de virtuele hulp in van
Monkeewrench. Terwijl het dorp volledig van de buitenwereld afgesloten
raakt komt het gevaar dichterbij…
Lugubere vondst twee sneeuwpoppen waar lijken in blijken te zitten. Het verhaal is op een prettige manier geschreven en hierdoor had ik het verhaal in no time uit.
donderdag 12 november 2015
Jill Mansell: Vlinders voor altijd
Lara is zestien en zwanger als haar vader haar het huis uitzet. Wat moet
ze doen? Ze vlucht naar haar tante Nettie, een robuuste oude vrijster
met rare gewoonten – maar met een hart van goud. Lara mag daar blijven,
samen met haar baby Gigi.
Achttien jaar later gaat Lara voor het eerst terug naar haar geboortestad, voor haar vaders begrafenis. Niemand herkent haar nog. Behalve haar vroegere hartsvriendin Evie natuurlijk.
En dan! Ze kan wel door de grond zakken: daar is ook haar vriendje van toen. Ze heeft hem nooit verteld dat hij de vader is van haar dochter Gigi. Voor Lara het weet, is ze in een mallemolen van gebeurtenissen beland, vol met raadsels en een hopeloze verliefdheid.
Achttien jaar later gaat Lara voor het eerst terug naar haar geboortestad, voor haar vaders begrafenis. Niemand herkent haar nog. Behalve haar vroegere hartsvriendin Evie natuurlijk.
En dan! Ze kan wel door de grond zakken: daar is ook haar vriendje van toen. Ze heeft hem nooit verteld dat hij de vader is van haar dochter Gigi. Voor Lara het weet, is ze in een mallemolen van gebeurtenissen beland, vol met raadsels en een hopeloze verliefdheid.
Na het boek van Robin Hobb, had ik wel zin in een wat luchtiger verhaal. Dat is hiermee wel gelukt. Fijn geschreven en in een mum van tijd uit.
zondag 8 november 2015
Robin Hobb - boeken van de Nar - Het lot van de nar
Prins Plicht staat op het punt te trouwen met Elliana, een jonge prinses
van de Buiteneilanden. Maar ze heeft een voorwaarde: de prins moet zijn
mannelijkheid bewijzen en op zoek gaan naar de draak in het koude
noorden. Samen met zijn oude mentor Chade en zijn vriend de Nar
vergezelt FitzChevalric (Tom Dassenkop)
de prins naar het eiland waar de draak vastzit
in het ijs. Het wordt een missie waar veel meer van af blijkt te hangen
dan alleen maar het lot van de Zes hertogdommen.
Oh wat een mooi verhaal. De twee eerdere boeken heb ik ook met veel plezier gelezen. Wat vind ik het knap dat iemand 826 pagina's kan schrijven en die dan ook nog blijven boeien. Fijn om te zien dat Tom Dassenkop uiteindelijk bij zijn Mollie thuiskomt. Dat de vriendschap met de nar heel diep zit en dat de draken verder leven.
Abonneren op:
Posts (Atom)