Fausto Brizzi: Je leeft maar een keer.

De 46-jarige advocaat Diego uit Rome bevindt zich in een midlifecrisis.
Als je 46 bent en niemand kijkt meer naar je om – wat kun je dan doen? Diego besluit om andere mensen te gaan helpen en zet de mooiste plannen in gang: hij herstelt de ruzie tussen twee vrienden, helpt zijn beste vriend beroemd te worden en bezorgt zijn zoon een vriendin. Wat hij ook doet, alles heeft idiote gevolgen. Het leven lijkt steeds somberder te worden. Toch heeft elke miskleun uiteindelijk een verrassend resultaat.


Dit bookazine zat als cadeau bij de Libelle. Ik ben dol op cadeaus en heb het vandaag uitgepakt. Hihi, ik ben het gaan lezen. De eerste hoofdstukken zijn eigenlijk niet meer dan opsommingen. Het lezen ervan vond ik niet prettig.
Tegenwoordig vraag ik me af of ik mijn tijd dan moet verdoen om een verhaal echt uit te lezen. Mijn antwoord vandaag was:  "nee". Wel heb ik de laatste hoofdstukken doorgebladerd. De opsommende manier van vertellen is ook in het laatste stuk aanwezig... Fijn dat ik nu tijd heb voor een ander verhaal en dat de lectuurbak weer wat leger is.

Hugo Borst: Ach moedertje

Het vervolg op Ma. De moeder van Hugo Borst lijdt sinds enkele jaren aan de ziekte van Alzheimer en woont inmiddels op een gesloten afdeling in het Verpleeghuis. In Ach, moedertje volgen we haar dagelijkse leven - en dat van haar acht medebewoners. Van heel dichtbij schrijft Hugo over zijn moeders achteruitgang, over het verdriet om wat verloren gaat, de terugkerende valpartijen én het plezier in de bonte woongroep, want gelachen wordt er heus. Maar er is ook ergernis. Hugo maakt zich kwaad over de gigantische werkdruk van de verzorgenden in het Verpleeghuis, en de arrogantie van de zorgbestuurders. Trouw gaat hij bij ma op bezoek, en zittend aan haar zijde vraagt hij zich af wat er van haar leven nog over is.

Mijn interesse voor het leven van een Alzheimerpatiënt en de mensen er om heen, komt vanuit mijn eigen situatie. Een dementerende vader en het slopende proces wat daar bij hoort. Lezen of er overeenkomsten zijn (zat!) geeft toch een soort houvast. Onze familie is echt niet de enige familie die hier door gaat.
De manier waarop Hugo schrijft over zijn moeder en de bewoners van het verzorgingshuis is heel respectvol. Het afglijden van de voor ons normale dagelijkse handelingen is confronterend en herkenbaar. Ik ben blij dat Hugo, door zijn bekendheid, een stem gekregen heeft om de misstanden in de zorg aan te kaarten. Niet om de verzorgende, verplegende en helpenden, dat zijn keihard werkende mensen, met hart voor hun bewoners. Maar het geld wat er aan de bovenlaag weggesluisd wordt, waardoor er aan handen aan de bedden te weinig geld uitgegeven kan worden. Te triest voor woorden dat het budget op een gegeven moment op is om beleg voor de lunch te kopen...
Net als met het lezen van Ma, kon ik het boek niet wegleggen en binnen 24 uur heb ik het uit.

Kluun: Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt

Alles wat u nooit over zwangerschap en baby's wilde weten.

Wat zijn hormonen en hoe ga ik er mee om? Hoe herken ik een wee als ik er een tegenkom? Wat is het nut van ontsluiting, Daphne Deckers en een tangbevalling? Zijn tepelhoedjes, bedklossen en voedingsbeha écht bestaande woorden? En hoe zit het met de seks? Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt! Geeft antwoord op deze vragen en bevat o.a.
- Impress Your Wife: tips om uzelf door de zwangerschap heen te bluffen.
- Verklarende woordenlijst: afkolven en indalen, strippen en puffen, bandenpijn en nesteldrang. Alles in voor mannen begrijpelijke taal.
- Protestactie: stop zinloos geweld bij bevallingen.

Mijn nicht is zwanger en heeft samen met de aanstaande vader dit boek gelezen en hebben er helemaal dubbel om gelegen. Nieuwsgierig geworden heb ik het verhaal ook gelezen. Vooral het eerste deel heb ik met veel belangstelling en plezier gelezen.
De columns die hij erachter geplakt heeft om het boek dikker te maken, hadden van mij niet gehoeven.