donderdag 27 december 2012

Karin Slaughter: Zoenoffer (deel 2)



Jeffrey wordt in zijn speurwerk bijgestaan door de getraumatiseerde rechercheur Lena Adams, die zich vastbijt in haar werk en in de ban raakt van de jongen die de sleutel van het misdrijf in handen lijkt te hebben. Als de ontknoping nabij is, slaat het noodlot opnieuw toe.
Karin Slaughter combineert bloedstollende spanning met levensechte personages. Haar psychologisch inzicht is messcherp en haar soepele schrijfstijl onweerstaanbaar. De steeds weer onverwachte wendingen maken Zoenoffer tot het einde toe verrassend.

Dit is deel 2 van de Sara Linton serie. De manier waarop ze het verhaal schrijft, maakt dat ik het boek erg moeilijk neer kan leggen. Wederom wat schoonheidsslaap misgelopen...

maandag 24 december 2012

Diverse auteurs: Bomvol verhalen


Zowel Nederlandse als Vlaamse schrijvers werkten belangeloos mee aan deze bundel verhalen ten behoeve van Room to Read, voor schoolboeken in de Derde Wereld. De niveauverschillen tussen de verhalen zijn groot. Er zijn bekende en minder bekende romanschrijvers die een bijdrage hebben geleverd: Herman Brusselmans, Daphne Deckers, Adriaan van Dis, Renate Dorrestein, Ronald Giphart, Kristien Hemmerechts, Tjitske Jansen, Arthur Japin, Wilfried de Jong, Kluun, Herman Koch, Auke Kok, Rascha Peper, Jan Siebelink, Susan Smit, Maarten Spanjer, Rosita Steenbeek, Ben Tiggelaar, Christophe Vekeman, Leon Verdonschot, Robert Vuijsje, Peter Winnen en Joost Zwagerman. Toch blijft het daardoor ook laagdrempelig en kan ieder zijn of haar eigen keus maken. Van verwondering over de mores in andere landen tot een kijkje in de wielersport, het zit er allemaal in.

Ik heb inmiddels bij mezelf gemerkt dat ik korte verhalen niet leuk lezen vind. Een aantal verhalen stoppen op een raar moment, wat me als lezer met een ontevreden gevoel geeft. Andere verhalen zijn zo kort, dat het erg oppervlakkig is. Of te wel: een goed doel waar het voor uitgegeven is, maar het boek zelf zal ik niet een tweede keer pakken.

vrijdag 14 december 2012

Allan Hall & Michael Leidig: Het meisje in de kelder



Op weg naar school werd de Oostenrijkse Natascha Kampusch ontvoerd. Acht jaar later schokte haar verhaal de hele wereld.

Op 23 augustus om 12.53 uur vlucht een bleke jonge vrouw haar vrijheid tegemoet. Dit is het moment waar de 18-jarige Natascha Kampusch op heeft gewacht sinds de dag dat ze als 10-jarig meisje op weg naar school werd ontvoerd. Na 8 jaar gevangenschap in een onopvallend Oostenrijks rijtjeshuis, schokt en verbijstert haar verhaal de hele wereld. Hoe overleefde zij een jeugd opgesloten in een kelder? Wat voor jonge vrouw was daaruit tevoorschijn gekomen? Wat voor man was Wolfgang Priklopil, haar ontvoerder die nog diezelfde avond van de ontsnapping voor de trein sprong? En wat had hij van Natascha gevergd?
Terwijl de dagen en weken verstrijken en Natascha's tv-interview de publieke nieuwsgierigheid bevredigt, beginnen de vragen van toon te veranderen. Wat voor relatie hadden de kidnapper en zijn slachtoffer precies? Waarom had Natascha zo lang gewacht met haar ontsnapping? Is het waar dat haar ouders Priklopil van vroeger kenden?
Allan Hall en Michael Leidig hebben deze zaak vanaf 1998 gevolgd. Ze hebben gesproken met politiemensen, advocaten, psychiaters en naaste familieleden van Natascha. Hun unieke, indringende verhaal, vol exclusieve onthullingen werpt een verhelderend licht op een even raadselachtige als verbijsterende ontvoeringszaak en zal iedereen na lezing in het geheugen gegrift staan.

Ik had een stapel boeken gekocht en daar zat deze bij. Ik had het idee dat het verhaal verteld zou worden van Natascha, over wat zij beleefd heeft. Het blijkt een samenvatting te zijn van gesprekken  die de journalisten gehouden hebben met buren, familie, kennissen en psychologen. Ik ben er in begonnen, maar het boek spreekt me niet aan. Tegenwoordig hoef ik zo'n boek dan ook niet uit te lezen.

zaterdag 8 december 2012

Anita Shreve: De vondeling



Als de twaalfjarige Nicky Dillon met haar vader door de besneeuwde wildernis naar huis loopt, doen ze een huiveringwekkende ontdekking. In de maagdelijke sneeuw ligt een baby, gewikkeld in doeken.
In de dagen en weken die volgen betreedt Nicky de wereld van volwassenen, en die ziet er anders uit dan ze gedacht had. Door de vragen die de politie stelt over de wonderbaarlijke vondst van de baby, gaat Nicky ook nadenken over haar eigen leven. Zaken die altijd heel vanzelfsprekend voor haar zijn geweest komen in een ander daglicht te staan. Waarom verhuisde haar vader met haar naar die afgelegen boerderij in New England? En kunnen ze daar eigenlijk wel leren leven met de vreselijke tragedie die haar en haar vader trof?
De afstand tussen hen lijkt steeds groter te worden; Nicky op weg naar volwassenheid, haar vader verbitterd over het verleden.

Een mooi geschreven verhaal, door de sneeuw ligt het huis van de Dillon's wel erg ver van de bewoonde wereld. Hierdoor wordt het voor Nicky's vader wel erg moeilijk om Charlotte de deur te wijzen.