Machteld Bouma: Het lopend buffet

'Ik doe niet aan weer. Al jaren niet meer. Binnen is er immers weinig meer en ik kom nauwelijks nog buiten.' May is aan haar huis gekluisterd. Vanwege de ziekte ms kan ze steeds slechter bewegen en om zichzelf in bescherming te nemen heeft ze in de loop der jaren een almaar dikker pantser om zich heen opgetrokken, haar vrienden van zich vervreemd en zich teruggetrokken in haar eigen wereld. De enigen met wie May nog regelmatig contact heeft zijn de vrouwen van de thuiszorg en haar zus Jolie.
Wanneer Jolie op een dag niet komt opdagen, moet May zelf in actie komen. Bij toeval stuit ze op een uitnodiging die haar zus voor haar verborgen heeft gehouden. Het betreft een afscheidsreceptie voor een oud-collega, met een lopend buffet. May neemt een besluit: ze zal het barre weer buiten trotseren en naar de receptie gaan in plaats van haar leven nog langer door anderen te laten bepalen.

Een verrassend mooi geschreven verhaal over iemand met MS. Na de diagnose en eerste paar achteruitgangen in haar ziekte, laat ze haar hoofd hangen. Door een telefoontje uit het verleden wordt ze geprikkeld. Zeker als blijkt dat haar zus informatie voor haar achtergehouden heeft. Uiteindelijk veranderd er veel ten goede.