 |
Carrera | |
Het verhaal ging de hele wereld over: een Amerikaanse avonturier was
tijdens een eenzame bergtocht in de Grand Canyon klem komen te zitten
onder een grote rots. Niemand wist waar hij was. Om zijn leven te redden
moest hij ten slotte zijn rechterhand amputeren. Aron Ralston werd
wereldberoemd met dit verhaal, maar niemand kon vermoeden wat het had
betekend om met slechts een fles water en een scherp mes te overleven
uit een uitzichtloze positie.In 127 uur vertelt Ralston in detail over
deze bizarre en schokkende erva
ring en hoe die zijn leven heeft
veranderd. Wat doen vreselijke pijn en doodsangst met je? Wat voor
instelling moet je hebben om je zelf te verminken? Hoe krijgt iemand
zichzelf zover? Wat overkomt je als het allemaal toch nog goed afloopt?
Hoe gaat een geharde sportman en berggids om met zulke verwarrende en
onbekende emoties? Opmerkelijk eerlijk en confronterend vertelt Aron over
zijn ongeluk en de nasleep ervan. Wanneer je werkelijk de dood onder
ogen moet zien, blijken zich werelden voor je te openen. Het onmogelijke
wordt mogelijk, de geest blijkt sterker dan de materie. Zijn beproeving
heeft Aron Ralston zicht gegeven op een nieuwe en meer spirituele kant
van zijn persoonlijkheid. 127 uur is het super spannende en
indrukwekkende verhaal van die ontwikkeling.
Ik weet dat er van dit boek een film gemaakt is, dus toen ik het boek tegenkwam was ik nieuwsgierig. Ergens halverwege het verhaal wilde ik afhaken. De terugblikken op de gigantische hoeveelheid bergen die Aron beklommen heeft, wer een opsomming waar ik niet zo goed doorheen kwam.
Gelukkig ben ik verder gaan lezen. Want wat een uithoudingsvermogen moet je hebben, wil je levend uit deze situatie komen. Al die training die hij gehad heeft, op al die tochten heeft hem dit laten overleven. Zo goed ook zoals er mensen de situaties inschatten, zodat toen eenmaal bekend was waar hij zijn moest, de redding echt op gang kon komen.
Zoveel mensen die hij in zijn leven ontmoet heeft, zoveel steun....
Ik ben blij het uitgelezen te hebben.