Virginia Andrews: Bloemen op zolder.

Vier gelukkige kinderen verliezen hun vader bij een verkeersongeluk. Hun verwende moeder wendt zich in wanhoop tot haar ouders, die haar hebben onterfd toen zij vijftien jaar geleden wegliep om met een half oom te trouwen. Zo verhuizen de kinderen in het holst van de nacht naar het riante landgoed van hun grootouders. Ze worden verstopt op een donkere, muffe zolder en moeten daar blijven tot de ongelooflijk rijke grootvader is gestorven. Dat is slechts een kwestie van dagen, volgens de moeder.
Maar dagen worden maanden en uiteindelijk jaren en nog steets gaat de zieke oude man niet dood. De wegkwijnende kinderen worden 'verzorgd' door de grootmoeder, die hen kwelt en vernedert. De twee oudste kinderen naderen de volwassenheid, worstelen met nieuwe verlangens en begeertes. En dan ziet de oude grootmoeder haar kans schoon.  Wrekend... en moordzuchtig.

Een paar jaar geleden raadde een collega uit de apotheek dit boek aan. Ik heb het toen tenenkrommend gelezen. Hoe kan iemand zo met zijn kinderen omgaan... Ik kreeg het boek onlangs weer te pakken en ben het weer met heel tenenkrommend plezier gaan lezen.