Tatiana de Rosnay: Bloemen van de duisternis.

Anbo Anthos

Clarissa, een schrijver met een getroebleerd verleden, verlaat na een afschuwelijke ontdekking haar echtgenoot. Ze vindt een nieuw appartement via CASA, eigenaar van een gewild complex dat exclusief bestemd is voor kunstenaars. Maar al snel krijgt ze het gevoel dat iemand haar continu bespiedt; dromen en werkelijkheid beginnen in elkaar over te lopen. Clarissa wordt steeds labieler. Wie zit er achter CASA? Aangemoedigd door haar kleindochter gaat Clarissa zelf op onderzoek uit, maar haar dochter vreest dat haar moeder de grip op de werkelijkheid verliest. Is Clarissa inderdaad een fragiele schrijver met te veel fantasie, of is ze een beangstigende waarheid op het spoor? 

Dat was even geleden dat ik in een boek begon en dat het aan het einde van de dag uit is. Het is niet eens vakantie 🤭

Tatiana heeft een manier van schrijven, waardoor haar verhaal me bij de strot grijpt en ik wil weten hoe het eindigt. Zo ook met dit verhaal.

Clarissa Katsef is op zoek naar een nieuw huis. Het verhaal speelt zich af in Parijs na bombardementen. Ze komt, nadat ze bij haar man weggegaan is, in een huis terecht waar meer kunstenaars wonen. Zo blij als ze is mer de lage huur, leest ze de kleine lettertjes niet van het contract.

Ze wordt vierentwintig uur per dag geobserveerd en medisch in de gaten gehouden. Wordt ze gek of speelt er iets anders?