 |
| Uitgeverij de fontein |
Leon is 27, draait nachtdiensten als verpleger en heeft geld
nodig voor een advocaat voor zijn broer, die onschuldig vastzit.
De
oplossing: ze delen Leons flat. (Of eigenlijk – Leons bed.) Leon slaapt
er overdag, als Tiffy op haar werk is, en de rest van de tijd woont
Tiffy er. Ze houden zich aan de huisregels, komen elkaar nooit tegen, en
deze situatie bevalt hen prima.
Terwijl Tiffy's ex enge,
stalkerachtige trekjes lijkt te vertonen en het hoger beroep van Leons
broer niet wil vlotten, begint wat een zakelijke (en vooral tijdelijke!)
overeenkomst had moeten zijn langzaam als thuis te voelen. Maar hoeveel
kun je écht over iemand weten als je elkaar nog nooit ontmoet hebt…?
Voorgelezen door: Lottie Hellingman, Job Römer
De naam van de mannelijke hoofdpersoon werd zo anders uitgesproken dat ik niet begreep of hij nou Liam of Leon heette.
Ik vond het Leon's stuk erg vervelend om naar te luisteren, met name naar de wisseling van wie wat zegt. Waardoor je constant de namen hoort. En aangezien Leon een man van weinig woorden is, kreeg ik daar kromme tenen van.
Het verhaal is verder is leuk. Je weet vanaf het begin dat ze bij elkaar gaan komen, daarvoor lees je het ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten