Jo Spain: Iets te verbergen

Olive Collins heeft drie maanden dood in haar huis gelegen. Haar buren in de gated community – een verzameling van voorbeeldige huizen, gras netjes gemaaid,

De fontein

de bewoners rijk en succesvol – zeggen geschokt te zijn, maar niemand van hen heeft opgemerkt dat ze haar al een tijdje niet hadden gezien. De politie stelt een onderzoek in waarbij langzaam maar zeker barsten in de façades verschijnen. Bovendien blijkt elk van de buren wel een reden te hebben om Olive dood te wensen…

Voorgelezen door Margot Dames

En beetje traag door alle achtergronden bij de verschillende buren. Met een heel tof einde... Dat had ik niet verwacht.

Richard Roper: Iets om voor te leven.

Soms moet je álles op het spel zetten om íéts te vinden

Harper Collins

Andrew zit vast in zijn leven, en in zijn troosteloze baan als ambtenaar waarin hij contact probeert te zoeken met de nabestaanden van eenzame overledenen. Gelukkig heeft hij een liefhebbend gezin om hem 's avonds zijn zorgen te laten vergeten. Althans, dat denken zijn collega's.
Wat begon als een klein leugentje is inmiddels uitgegroeid tot een fantasiewereld met een vrouw en twee kinderen. Het is voor Andrew een aangename ontsnapping uit zijn eenzame bestaan.
Daarom brengt de inmiddels-meer-dan-vriendschap met zijn nieuwe collega Peggy hem ook zo uit evenwicht… Durft hij alles op het spel te zetten en haar de waarheid te vertellen?

Het is onmogelijk om niet verliefd te worden op Andrew en de halsbrekende toeren die hij uithaalt om zijn verzinsels te verdoezelen. Iets om voor te leven is een hartverwarmende roman over risico's nemen wanneer je denkt alleen nog maar te kunnen verliezen.

Voorgelezen door Job Romer

Wat een draak van een verhaal... tenminste in mijn oren. Dat lag echt niet aan de voorlezer, die heeft een fijne stem. Ik heb het een paar hoofdstukken volgehouden, waarbij er regelmatig door mijn hoofd schoot: gebeurd hier iets? Waar gaat dit heen? Kortom een duidelijk teken voor mij om het boek weg te leggen of in dit geval weg te drukken. Enne... de achterflap tekst klopt voor mij ook niet. Of het is niet mijn soort humor 😉

Beth O'Leary: Veel liefs

Tiffy is 27, onverwacht vrijgezel, niet heel rijk en heeft snel een flat nodig.

Uitgeverij de fontein

Leon is 27, draait nachtdiensten als verpleger en heeft geld nodig voor een advocaat voor zijn broer, die onschuldig vastzit.

De oplossing: ze delen Leons flat. (Of eigenlijk – Leons bed.) Leon slaapt er overdag, als Tiffy op haar werk is, en de rest van de tijd woont Tiffy er. Ze houden zich aan de huisregels, komen elkaar nooit tegen, en deze situatie bevalt hen prima.

Terwijl Tiffy's ex enge, stalkerachtige trekjes lijkt te vertonen en het hoger beroep van Leons broer niet wil vlotten, begint wat een zakelijke (en vooral tijdelijke!) overeenkomst had moeten zijn langzaam als thuis te voelen. Maar hoeveel kun je écht over iemand weten als je elkaar nog nooit ontmoet hebt…?

Voorgelezen door: Lottie Hellingman, Job Römer

De naam van de mannelijke hoofdpersoon werd zo anders uitgesproken dat ik niet begreep of hij nou Liam of Leon heette.

Ik vond het Leon's stuk erg vervelend om naar te luisteren, met name naar de wisseling van wie wat zegt. Waardoor je constant de namen hoort. En aangezien Leon een man van weinig woorden is, kreeg ik daar kromme tenen van.

Het verhaal is verder is leuk. Je weet vanaf het begin dat ze bij elkaar gaan komen, daarvoor lees je het ook.

Muna Shehadi: Rosalinds leugen

Harper Collins

De drie dochters van filmster Jillian Croft en haar beroemde echtgenoot Daniel groeien op in weelde, ook na de tragische dood van hun moeder. Jaren later staat hun wereld op zijn kop, als ze een medische verklaring vinden waaruit blijkt dat Jillian nooit zwanger kon zijn geweest.

Olivia en Eve willen er het fijne niet van weten, maar middelste zus Rosalind kan het niet loslaten. Ze heeft zich altijd anders gevoeld en wil weten hoe het zit. Drie geheime schriften leiden haar naar Leila Allerton, een operazangeres uit New Jersey, en haar grote, warme gezin met Libanese roots. Onder valse voorwendselen sluit ze vriendschap met de familie. Durft ze te vertellen wat haar werkelijk drijft?

Voorgelezen door: Dina Bloem

Altijd weer even wennen aan een nieuwe stem. Zeker in het begin van het verhaal, wanneer de drie zussen in het huis van hun ouders aan het opruimen zijn lijkt het wel een hoorspel.

Ook de uitspraak van het Amerikaanse Maine is niet de manier waarop de Amerikanen het uitspreken.... En aangezien ze best vaak spreken over de staat Maine...

Eenmaal goed in het verhaal heb ik er met plezier een aantal slapeloze nachten mee doorgebracht. Het laatste hoofdstuk vanmiddag geluisterd, onderweg naar huis wandelend.