Jamis Quinn heeft zich in eenzaamheid teruggetrokken op Mirabelle
Island, waar hij een ongestoord leven leidt, gevuld met het schrijven
van zijn horrorverhalen en alledaagse beslommeringen. Tot de rust wordt
verstoord door het kinderzomerkamp dat naast hem wordt geopend. De
kinderen brengen pijnlijke herinneringen bij hem boven, maar de leidster
- de té lieve, té mooie, en vooral té optimistische Natalie - verstoort
zijn gemoedsrust nog het meest. Deze betoverende weldoenster verleidt
hem alleen maar om hem te 'helen', daarvan is hij overtuigd, om daarna
weer vrolijk naar haar volgende project te fladderen. Maar voor Natalie
is het deze keer anders...
Leuk verhaaltje voor tijdens de metro-ritten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten