Na het verongelukken van haar man Rob blijft Anne-Wil achter met twee
tieners, Manon en Bart. Twee jaar later begint ze dit dagboek, waarin ze
schrijft over haar verdriet en over het alleen opvoeden van haar twee
kinderen, die door het verlies van hun vader ook niet onberoerd zijn
gelaten. Ze schrijft openhartig over de ups en downs van een ander
leven, een leven zonder Rob. Over haar onzekerheden en emoties, over
nieuwe en onverwachte gebeurtenissen.
Dit verhaal is eerder in
column vorm in de Libelle verschenen. Dat is een van de eerste stukjes
die ik lees, wanneer het blad op de mat valt.. Ik vind het leuk om een inkijkje te hebben in een ander
huishouden. Oké, ik weet dat het niet gaat over echte mensen, maar Tineke
heeft een meeslepende manier van schrijven. Ik ben van de week een paar
keer erg laat gaan slapen, ik kon het boek niet wegleggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten