Henri Charrière wordt door zijn vrienden in Montmartre Papillon genoemd.
Papillon wordt (naar eigen zeggen onterecht)
veroordeeld voor moord door valse getuigenissen en krijgt een
levenslange gevangenisstraf in Frans-Guyana, Saint-Laurent-du-Maroni en
het beruchte Duivelseiland (Île du Diable). Hij is vastberaden te
ontsnappen, maar zijn eerste
pogingen mislukken. Als straf wordt hij naar een gevangenis verplaatst
waar nog nooit iemand van ontsnapt is. Hij tracht uiteindelijk negen
keer te ontsnappen waarbij de laatste poging slaagt, hij ontsnapt op een
zak kokosnoten. Op één van zijn ontsnappingen verblijft hij enkele
maanden bij een indianendorp waarbij hij twee kinderen verwekt bij twee
Indiaanse zussen.
Ik heb de film Papillon al heel vaak gezien,
waardoor het boek me wel verbaasde. Papillon sluit in de film
vriendschap met Louis Dega, maar dat blijkt in het boek toch heel anders
te lopen.
Ik vind het een mooi verhaal, een levenslange banneling
die blijft ontsnappen zonder al te veel bloedvergieten. Knap zoals hij
zich weet te uiten in de gevangenissen, waar hij terecht komt, zodat hij
daar toch weer als overwinnaar uitkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten