Lee Child: 4x4

Luitingh

Het proces dat van James Penney een volledig ander mens maakte, begon tien jaar geleden op een maandag halverwege juni om één uur s middags in Laney, Californië. Op het heetst van de dag, in de heetste tijd van het jaar, in het heetste deel van het land. Zo begint het eerste van de vier oerspannende verhalen waarin we kennismaken met de superbe manier waarop Lee Child spanning opbouwt en karakters vormgeeft: niemand kan `de loner versus de wereld zo trefzeker neerzetten als hij.  

Vier oerspannende verhalen.

Ach bij dat oerspannend heb ik zo mijn twijfel.  Wanneer een boek 62 bladzijden heeft en daar 4 verhalen in verteld wordt, is mijn idee van oerspannend anders.

Wel zijn het vier verhalen die het lezen waard zijn.

Het eerste verhaal gaat over Jack Reacher. Daar heb ik al eerder verhalen van gelezen. En de films gezien.

De verhalen gaan vooral over mensen op het verkeerde been zetten, waardoor zaken verborgen blijven.

Frederik Baas: De druppel

Anbo Anthos

Nauwelijks voelbaar, zichzelf herhalend, je tergend met de verwachting van de volgende, en weer de volgende: de martelmethode waarbij je vastgebonden wordt en er om de paar seconden een druppel water op je hoofd valt is gekmakend. Steeds hoop je dat het zal ophouden, maar het stopt niet. Het gaat maar door. Vervolgens ga je uitkijken naar de druppel, dan ga je hem missen als hij opeens verdwenen is. En na verloop van tijd word je gek.

Tom ging weg bij zijn ex omdat hij niet tegen haar troep kon en schreef vervolgens een bestseller over opruimen, rust en regelmaat. Hij leeft zijn leven in zijn kleine appartement met een ijzeren regelmaat: hij eet iedere dag om zes uur een vast gerecht voor die specifieke dag en kiest om halfnegen een film die rust en voorspelbaarheid biedt. Hij wordt knettergek als zijn bovenbuurman hem gaat stalken en zijn ritme onregelmatig verstoort – zoals bij de martelmethode van de druppel. Zo gek dat hij de bovenbuurman van de trap duwt. Hij moet van het lijk af, opruimen. Hij wil zijn leven terug.

 

Een verhaal waarbij ik bij bladzijde 50 van 200 bijna in slaap gevallen ben. Het wordt aangeboden als literaire thriller. Alleen kom ik niet verder dan me verbazen over hoe weinig er kan gebeuren. Het zal je ook niet verbazen dat ik het verhaal niet uit ga lezen...

Lucinda Riley: De olijfboom

Xander Uitgevers

Tijdens een zwoele zomer in Cyprus wordt de jonge Helena voor het eerst in haar leven verliefd. Nu, vierentwintig jaar later, erft ze het vakantiehuis waar ze destijds verbleef en ze besluit de zomer in Cyprus door te brengen met haar gezin. Maar zodra ze in het huis aankomt, wordt ze herinnerd aan de geheimen die ze destijds op het eiland heeft achtergelaten. Haar man, William, en haar zoon, Alex, weten niets van haar verleden.

Een toevallige ontmoeting met haar jeugdliefde zorgt voor een botsing tussen Helena’s verleden en het heden, wat grote gevolgen heeft voor haar gezin. De dertienjarige Alex zoekt naar antwoorden en Helena weet dat ze niet langer kan weglopen voor de waarheid.

 

Grappig, na alle verhalen vanuit een vrouw verteld, nu een boek over een man. Alex, die na verloop van jaren terugkomt in Pandora, het huis van zijn moeder. Hij is alleen en vind zijn dagboek terug. Aan de hand van die verhalen wordt het verleden helder en uiteindelijk de toekomst ook..

Prettig geschreven en een welkome afleiding. Zeker toen mijn moeder vanmiddag een iets langer tukkie deed dan ik bedacht had.